اوتیسم autism

اوتیسم به مفهوم عدم توانایی برای برقراری ارتباط در کودک است و نباید آنها را با اختلال “همدلی” یکی دانست. کودک اوتیسم autism یا درخودماندگی نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می شود. علایم این بیماری تا پیش از سه سالگی بروز می کند و علت اصلی آن ناشناخته است. شاید از همان ابتدای تولد کودک اوتیسم این مشکل را با خود به همراه داشته و این مشکل را با گریه و بی قراری نشان می داده اما با شناسایی این بیماری و آموزش به موقع خانواده، این مشکل در مدت کوتاهی برطرف می شود، البته با توجه به اینکه در برخی مناطق کشورمان به دلایل خاص، از جمله برخی فرهنگ های خاص مانند لهجه ها، بعضی فرهنگ ها و بعضی بیماری ها، بیماری اوتیسم autism در جامعه شایع شده است و به نوعی این بیماری به دلیل کمبود امکانات بهداشتی و درمانی، حتی در خانواده ها نیز ناشناخته مانده استدر سال های اخیر، کاربرد درمان های دارویی ضد اوتیسم در کاهش رفتارهای اوتیسمی افزایش چشمگیری داشته است. درمان هایی مانند دارو درمانی، مشاوره رفتاری و گروهی، رفتاردرمانی و آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان مبتلا به اوتیسم autism باعث بهبود مهارت های ارتباطی و اجتماعی آن ها شده است. آموزش مهارت های اجتماعی از سوی انجمن اوتیسم ایران بر دو نوع است: آموزشی (مبتنی بر بازی) و غیر آموزشی. آموزش بر اساس بازی در آموزش و پرورش رسمی (مدارس و دانشگاه ها) در سال های نخست پس از تشخیص اوتیسم شروع می شود. برای این منظور، آموزش هایی در قالب بازی از سوی انجمن اوتیسم ایران در قالب کتاب های ویژه ی کودکان اوتیسم تولید و عرضه می شود. کتاب های مذکور ضمن تمرکز بر فعالیت های مربوط به بازی، مهارت های پایه ی بازی را در قالب بازی های هدفمند مورد بحث و بررسی قرار داده است. کتاب های آموزشی اوتیسم در قالب بازی، بازی ها و سرگرمی ها را به کودک آموزش می دهد

دکمه بازگشت به بالا